در این مقاله اثر وزن مولکولی روی پایداری حرارتی پلی وینیل کلراید (PVC) تحت اتمسفر نیتروژن بوسیله تیتراسیون برمومتری در دماهای مختلف (C 190-160) بررسی شده است. سرعت هیدروکلرزدایی از نسبت خروج HCl به مقدار قابل دسترس در پلیمر محاسبه شد. از ویسکوزیته اصلی محلولهای بدست آمده اثر وزن مولکولی روی دگراداسیون پلیمر محاسبه می شود. علاوه بر روش هیدروکلرزدایی، تغییرات طیفی در نواحی مرئی و مادون قرمز نیز بررسی شد. استنباط شد که متوسط وزن مولکولی عددی (104000 و 45000) بطور خفیف روی  دگراداسیون گرمایی اثر می کند. نتایج تجربی نشان می دهد که رابطه ای بین وزن مولکولی و ساختارهای بوجود آمده وجود دارد.

مطالعه رئولوژی پلاستی سول پلی وینیل کلراید حائز اهمیت است، زیرا در ابتدا حالت خمیری دارد و معمولا به روش افشاندن اعمال می شود. همچنین کنترل فرایند ها ی ژل و ذوب نیز با استفاده از رئولوژی امکان پذیر می شود. در این پژوهش رفتار رئولوژیکی پلاستی سول ها شامل رفتار رقیق شوندگی با سرعت برش، تیکسوتروپی و رفتار ژل بررسی گردید. همچنین پیر شدگی ها ی طولانی مدت مطالعه شد و مشخص گردید پلاستی سول ها در دمای ثابت در مدت زمان طولانی مطابق با مفهوم برهم نهی دما-زمان به ژل تبدیل می شوند. در نهایت ارتباط تیکسوتروپی و تنش تسلیم نمونه ها برای مطالعه ساختار ژل فیزیکی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تایید می کند که تیکسوتروپی و تنش تسلیم در پلاستی سول ها ی پلی وینیل کلراید ناشی از فیزیک بنیادی یکسان این عوامل است و این مربوط به استحکام ریزساختار می شود.

آمیزه پلی وینیل کلراید/ لاستیک طبیعی اپوکسیدشده (PVC/ENR50) با ترکیب درصدهای 70.30 و 50.50 با میزان ثابت 3% وزنی نانورس Cloisite 30B با روش اختلاط مذاب تهیه شد. ساختار نانوکامپوزیت و چگونگی پراکنش نانولایه ها و هم چنین ویژگی های رئولوژیکی با استفاده از پراش پرتو (XRD) X، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و طیف سنجی رئومتر مکانیکی مذاب (RMS) مطالعه شد. ویژگی های مکانیکی نمونه ها با آزمون کششی بررسی شد. تصویرهای XRD نشانگر بین لایه ای شدن آمیزه پلیمری درون نانولایه هاست. هم چنین مطالعه رفتار رئولوژی مذاب نشان داد افزودن نانورس به آمیزه PVC/ENR50 باعث افزایش گرانروی مختلط و مستقل شدن مدول ذخیره از بسامد در بسامدهای کم می شود، که بیانگر توزیع یکنواخت نانورس و برهم کنش مناسب بین نانولایه ها و بستر پلیمری است. بر اساس نتیجه های به دست آمده، نانوکامپوزیت PVC/ENR50 با ترکیب درصد 70.30 نسبت به ترکیب درصد 50.50 دارای ویژگی های بالاتری است که آن را می توان به توزیع یکنواخت تر نانورس Cloisite 30B در بستر آمیزه قطبی تر با میزان PVC بیشتر نسبت داد. تصویرهای SEM از سطح شکست نمونه ها و ویژگی های مکانیکی نیز نتیجه های فوق را تایید می کند.

این بررسی با هدف استفاده از پلی وینیل کلراید (PVC) بازیافتی به همراه پودرچوب پهن برگان در ساخت چندسازه چوب- پلاستیک مورد ارزیابی قرار گرفت. از مخلوط پودرچوب پهن برگان به عنوان پرکننده و در سه سطح 30، 40 و 50 درصد بر اساس وزن تخته ها و با ابعاد مش 150 و همچنین از PVC به عنوان پلیمر زمینه در سه نوع خالص، بازیافتی و مخلوط (50 درصد خالص و 50 درصد بازیافتی( استفاده شد. همچنین از انیدرید مالئیک پلی- پروپیلنی (MAPP) به عنوان جفت کننده به میزان ثابت 5 درصد وزن PVC در تمامی تخته ها استفاده گردید. فراورده چندسازه با روش اکستروژن و قالبگیری تزریقی تولید شد و خواص فیزیکی و مکانیکی نمونه های آزمونی مطابق با استاندارد ASTM مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از PVC بازیافتی به میزان 50 درصد در ساخت چندسازه چوب-پلاستیک سبب افزایش مقاومت خمشی و مدول الاستیسیته گردید. درحالی که مقاومت به ضربه ایزود و ازدیاد طول نمونه ها در نقطه تسلیم کاهش و جذب آب آنها افزایش یافت. افزایش میزان پودرچوب سبب کاهش ازدیاد طول و مقاومت به ضربه ایزود نمونه ها شد و استفاده از آن تا سطح 40 درصد به دلیل محصور شدن تمامی ذرات چوبی باعث افزایش مقاومت خمشی گردید.

در این پژوهش، تاثیر نوع چسب اپوکسی (Epon 828 و Araldite EA 1103)، ناحیه هم پوشانی (mm 5/12 و 25) و اصلاح سطحی کامپوزیت پلیمری بر رفتار برشی ساندویچ پنل های با هسته فوم پلی وینیل کلراید (PVC) C7075 و رویه کامپوزیت پلیمری (وینیل استر-الیاف شیشه) به صورت تجربی و شبیه سازی مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج، نمونه حاوی چسب Epon استحکام برشی بیشتر و درصد کرنش کمتری در مقایسه با نمونه حاوی چسب Araldite ارایه داد. نمونه های با ناحیه هم پوشانی mm 5/12 خواص برشی بیشتری در مقایسه با نمونه های با ناحیه هم پوشانی mm 25 داشتند که علت آن وجود حباب و عیوب بیشتر در سطح هم پوشانی بیشتر است. نمونه هایی که کامپوزیت پلیمری آن ها با کاغذ سنباده 100 اصلاح سطحی شدند، خواص برشی بیشتری نسبت به نمونه های اصلاح سطحی شده با کاغذ سنباده 60 داشتند که علت آن افزایش سطح تماس و نفوذ بهتر چسب به داخل تخلخل ها است. بررسی مکانیزم شکست نشان داد که دو مکانیزم شکست چسب و پارگی فوم PVC باعث تخریب ساندویچ پنل می شوند که غلبه مکانیزم پارگی فوم بر شکست چسب افزایش خواص برشی ساندویچ پنل را سبب می شود. نتایج نشان داد که تطابق قابل قبولی میان نتایج تجربی و شبیه سازی وجود دارد.

آمیزه های چندجزئی بر پایه پلی وینیل کلراید سخت (UPVC) به عنوان جزء اصلی و پلی متیل متاکریلات (PMMA) برای چقرمه سازی پلی وینیل کلراید، نانوگرافن (GNP) به عنوان تقویت کننده و دی اکتیل فتالات (DOP) در نقش نرم کننده با ترکیب درصدهای مختلف (10/90 و 20/80 حاوی phr 0، 5/0، 1 و 2 نانوگرافن) توسط مخلوط کن داخلی تهیه شدند. ریزساختار و خواص مکانیکی نانوکامپوزیت های تهیه شده با هدف بررسی اثرات متقابل PMMA و GNP بر خواص بستر UPVC بررسی گردید. نتایج بدست آمده از آزمون های کشش و ضربه نشان داد که با افزایش درصد نانوگرافن، مدول کششی افزایش و ازدیاد طول تا نقطه پارگی، استحکام کششی و مقاومت ضربه کاهش می یابد. در درصدهای ثابت نانوگرافن، مقاومت ضربه و مدول کششی و نیز درجه پراکنش نانوگرافن در نمونه های حاوی 20% PMMA بالاتر است که به اختلاط بهتر فازها در اثر برهمکنش های مشاهده شده بین نانوگرافن و پلی متیل متاکریلات در طیف سنجی مادون قرمز و امتزاج پذیری بالاتر دو فاز پلیمری در این ترکیب درصد نسبت داده می شود. همچنین، مشاهده سطح شکست نمونه ها توسط میکروسکوپ الکترونی پویشی نشان داد با افزایش درصد نانوگرافن سطح شکست نمونه ها زبرتر بوده و مسیر رشد ترک در حضور نانوگرافن طولانی تر و ناهموارتر می باشد.

هدف از این تحقیق، مطالعه اثر نانوخاک رس اصلاح شده و گرانول پلی متیل متاکریلات (PMMA) بر روی پایداری و تخریب حرارتی پلی وینیل کلراید (PVC)  می باشد. نمونه های تهیه شده توسط تحلیل حرارت سنجی وزنی و افتراقی(TG-DT) ، تفرق اشعه ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی با گسیل میدانی (FE-SEM) ارزیابی شدند. با توجه به تغییر رنگ مشهود PVC به علت تشکیل یافتن پیوندهای دوگانه متناوب که از آزاد شدن هیدروکلرید اسید (HCl) از زنجیره اصلی PVC ناشی می شود، از این رو روشی برای یافتن محدوده زمانی رخ دادن پدیده تخریب حرارتی ارائه می شود. به کمک این روش، محدوده زمانی تغییر رنگ محسوس نمونه نسبت به رنگ آن در زمان مرجع تعیین شده و با توجه به شدت تغییر رنگ ایجاد شده در نمونه، درباره تخریب حرارتی آن بحث می شود. به علت بی رنگ بودن گرانول PMMA تفاوت رنگ نمونه حاویPMMA  و نانوخاک رس نسبت به نمونه حاوی فقط نانوخاک رس زیاد نمی باشد. طبق نتایج حاصل از تحلیلTG-DT ، دمای هیدروکلریدزدایی و تجزیه حرارتی نمونه های حاوی گرانول PMMA  نسبت به نمونه حاوی فقط مواد متشکل PVC پایین آمده است.